Tradities gaan over van ouders op kinderen... Het was de jaren dertig, volgens de legende van de lokale bevolking van Osuna, dat in de vroege en stille ochtenden baden in de dikste mist, toen de veeweg „Cañada Real de Ronda” recht tussen de heuvels van La Gomera en El Gomerón passeerde, ze hoorden het gehuil van de wolven op de top van de heuvels, velen niet eens willen kijken, ze bevroor adem en hielden zich stevig vast aan de teugels van hun beesten om zo snel mogelijk te proberen voorbij te gaan. De wolven snuffelden vroeger door het platteland en deze heuvels en het was precies bovenop een nabijgelegen herriza tussen wilde olijfbomen en omringd door een deken biggen dat de verre figuur van een wolf voor het laatst werd gezien. Vandaar dat herriza generatie na generatie bekend stond en doopte als „Herriza de la Lobilla” Onze eeuwenoude olijfbomen zijn sinds mensenheugenis getuige geweest van vele legendes, ze vertellen verhalen over Romeinen, veroveringen, wolven en mannen, ze leefden allemaal vanuit een bevoorrechte plek en keken naar het verstrijken van de tijd.