Ik heb mijn hele leven geschilderd en getekend. Terwijl mijn vrienden opgroeiden om Barbiepoppen en -jurken vroegen, vroeg ik om verf en ezels. Ik heb het huis nooit verlaten zonder een soort notitieboekje voor het geval ik de drang had om te tekenen. Het is mijn uitlaatklep sinds ik het me kan herinneren. Als ik opgroeide, als ik mensen vertelde dat ik kunstenaar wilde worden, zouden ze met hun ogen naar me rollen en me vertellen dat dit geen „echte baan” is. Mijn opa was mijn grootste supporter tot hij overleed en moedigde me altijd aan om te doen waar ik van hield. Het kostte me even, maar in 2015 verliet ik mijn baan in het themapark omdat mijn angst altijd hoog was en me echt concentreerde op het realiseren van deze droom voor kleine bedrijven. En hier zijn we vandaag!